Наратыўная арганізацыя рамана-хронікі М. Гарэцкага «Віленскія камунары» ў кантэксце беларускай прозы мяжы 1920–1930-х гг. (А. Мрый, М. Зарэцкі, Л. Калюга): камунікатыўныя ўзроўні

Abstract

Аналізуецца наратыўная арганізацыя рамана-хронікі М. Гарэцкага «Віленскія камунары», яго камунікатыўныя узроўні. Вызначаецца роля суадносін паміж камунікатыўнымі ўзроўнямі твора ў павелічэнні яго магчымых інтэрпрэтацый: выкарыстанне наратарам ідэалагем як крыніцы для скажэнняў апавядаемага функцыянуе на ўзроўні абстрактнага аўтара як паказнік крытычнай (у адносінах да тагачаснага ідэалагічнага дыскурсу) скіраванасці твора. Праз параўнанне з прозай А. Мрыя, М. Зарэцкага і Л. Калюгі даводзіцца, што высокая рэлевантнасць структур камунікацыі ў закладанні крытычнага вымярэння празаічных твораў беларускай літаратуры мяжы 1920–1930-х гг. набывае рысы тыпалагічнай.