Выяўленне антрапалагічнага катарсісу ў беларускай літаратуры

Abstract

За ўсю сваю гісторыю чалавецтва не аднойчы сутыкалася з рознымі выпрабаваннямі: экалагічнымі катастрофамі, прыроднымі катаклізмамі, эпідэміямі і войнамі. Усѐ пералічанае пакідала свой след як на навакольным свеце, так і на абліччы чалавека. У залежнасці ад абставін (часу, месца, дзеянняў) гэтае аблічча змянялася па-рознаму. Гэты працэс адлюстроўваецца многімі аўтарамі сусветнай літаратуры з самага пачатку яе ўзнікнення як асобнага віду мастацтва. Маральны распад чалавека і яго духоўная эвалюцыя сталі фундаментальнымі паняццямі, праз якія вядомыя пісьменнікі імкнуцца данесці да свайго чытача асноўныя прынцыпы, законы і догмы жыцця грамадства. Па сутнасці, менавіта праз апісанне эвалюцыі асобнага персанажа праходзіць працэс выхавання цэлай супольнасці. Якім чынам гэта знайшло свой адбітак у беларускай літаратуры, можна высветліць, прааналізаваўшы найбольш рэзанасныя ў свой час творы беларускіх пісьменнікаў ХХ стагоддзя.