Тэрор як форма барацьбы ў казацка-сялянскай вайне 1648–1651 гадоў на Беларусі

Abstract

Даследуецца пытанне аб ужыванні тэрору варагуючымі дзяржаўным і паўстанцкім бакамі падчас казацка-сялянскай вайны, якая разгарнулася на тэрыторыі сучаснай Беларусі ў 1648–1651 гг. У выніку даследавання ўстаноўлена, што абодва бакі шырока ўжывалі арганізаваны гвалт для запалохвання насельніцтва з мэтаю ўсталявання кантролю за пэўнай тэрыторыяй. Аб’ектам гвалту з боку паўстанцаў з’яўляліся прадстаўнікі ўсіх станаў рыма-каталіцкай і грэка-каталіцкай канфесій, а таксама яўрэйскае насельніцтва. Ахвярамі тэрору з дзяржаўнага боку з’яўляліся пераважна сяляне і мяшчане праваслаўнай канфесіі. Вынікам гэтай палітыкі сталі сур’ёзныя разбурэнні і дэмаграфічныя страты сярод усіх пластоў грамадства Вялікага Княства Літоўскага.