Адметнасць беларускай жаночай паэзіі пачатку ХХ стагоддзя

Abstract

У артыкуле разгледжаны паэтычныя тэксты Цѐткі (Алаізы Пашкевіч) і Канстанцыі Буйло ў кантэксце станаўлення айчыннай жаночай літаратурнай/паэтычнай традыцыі. Мэта даследавання – давесці, што Цѐтка і К.Буйло, абапіраючыся ў сваѐй творчасці на мужчынскую традыцыю пісьма, запачаткоўвалі ў айчыннай літаратуры пачатку ХХ стагоддзя жаночую традыцыю, задаючы вектары яе развіцця. Вынікі: У паэзіі Цѐткі грамадзянскае асэнсоўваецца на ўзроўні інтымнага, яна клапоціцца пра радзіму наогул, падкрэсліваючы, што яе будучыня залежыць ад узроўню адукаванасці маладога пакалення і адносін грамадства да жанчыны. У паэзіі К.Буйло перавага аддаецца інтымнаму, што абумоўлена і ўзростам паэткі.