Граматычныя інтэрферэнцыі пры вывучэнні польскай мовы

Abstract

Вывучэнне польскай мовы на падставе першаснага ўсходнеславянскага моўнага вопыту спараджае памылковае ўжыванне пэўных катэгорый і форм, што звязана з накладаннем (інтэрферэнцыяй) семантычна або структурна тоесных лексічных адзінак, а таксама з прычын міжмоўнай аманіміі. Асноўная ўвага прысвячаецца найбольш распаўсюджаным разыходжанням у выбары канчаткаў склонавых форм адзіночнага і множнага ліку, прыводзяцца прыклады тыповых памылак і ўказаваюцца шляхі іх узнікнення. Абгрунтоўваецца дыдактычная неабходнасць гістарычнага экскурсу ў развіццё тоесных катэгорый і форм у роднасных усходне- і заходнеславянскай мовах: беларускай, рускай і польскай. Падкрэсліваецца важнасць прымянення мнеманічных прыёмаў і візуальнага ўспрыняцця матэрыялу. The study of the Polish language on the basis of the primary East Slavic language experience gives rise to the erroneous use of certain categories and forms, which is associated with the imposition (interference) of semantically or structurally identical lexical units, as well as the causes of interlingual homonymy. The main attention is paid to the most common discrepancies in the choice of endings of declension singular and plural forms, examples of typical errors are given and ways to avoid them are indicated. The didactic necessity of the historical excursion in the development of identical categories and forms in the related East and West Slavic languages: Belarusian, Russian and Polish is substantiated. The importance of applying mnemonic techniques and visual perception of the material is emphasized.