Ідыяматыка беларускай мовы ў лінгвакультуралагічным асвятленні

Abstract

У вучэбным дапаможніку асвятляюцца важнейшыя тэарэтычныя пытанні лінгвакультуралагічнага падыходу ў даследаванні мовы ўвогуле i фразеалагічных адзінак, ці ідыёмаў, беларускай літаратурнай i дыялектнай мовы ў прыватнасці. Праводзіцца аналіз ідыёмаў з пэўнымі кампанентамі, што суадносяцца з рознымі кодамі культуры беларусаў, у выніку чаго на аснове вобразаў, унутранай формы, адбору кампанентаў пры ўтварэнні выяўляецца фон «акультуранага» усведамлення свету чалавекам, выясняецца матываванасць культурна значных сэнсаў у семантыцы фразеалагізмаў i тая роля, якую яны здольны выконваць як знакі «мовы» культуры - выступаць эталонамі, стэрэатыпамі i сімваламі. Устанаўліваецца, што фрагменты фразеалагічнай карціны свету беларусаў адлюстроўваюць i рэпрэзентуюць практычны i духоўны светапогляд носьбітаў мовы праз абраныя паняцці як складаныя ментальныя утварэніі, якія вызначаюцца паняційным, вобразным, фактуальным i каштоўнасным зместам. Адрасуецца выкладчыкам, студэнтам-філолагам вышэйшых навучальных устаноў, аспірантам, магістрантам, настаўнікам i yciм, хто цікавіцца пытаннямі фразеалогіі i культуры беларусаў.