Масавая самадзейная творчасць Беларусі 1940–1950-х гг. у кантэксце дыялогу з соцыумам

Abstract

Зроблены высновы пра прыроду самадзейнай славеснай творчасці савецкай эпохі. Прадстаўлены архіўныя матэрыялы, якія характарызуюць сацыяльны статус аўтараў вуснай традыцыі савецкай эпохі, іх мастацкую і крытычную рэфлексію. Даказана, што яна грунтуецца на дэактуалізацыі калектыўнасці як адной з анталагічных характарыстык фальклору, характарызуецца адназначнасцю, спрошчанасцю, рэдукцыяй мастацкай рэфлексіі, паступовай стратай сувязі з фальклорнай і моўнай традыцыяй. Выкарыстаны новыя факты гісторыі фалькларыстыкі, якія пашыраюць праблемнае поле сучаснай навукі. The conclusions about the nature of Soviet amateur oral tradition are made. The archival materials are described. They characterize social status of autors of Soviet oral tradition and their artistic and literary critical reflexion. It is proved that it is based on deactivation of the collectivity as one of ontological characteristics of folklore and can be characterized by its unambiguity, simplification, reduced artistic reflection, and loss of ties with folklore and language tradition. The new facts from the history of folklore studies that brighten the problem field of the modern science are used.